Budynek w niedalekiej przyszłości odzyska swój dawny blask – wszystko za sprawą remontu, którego podjęła się zgorzelecka firma KROMBUD.
Martin Ephraime zafascynowany Górnołużycką Halą Chwały
Na początku lipca w Zgorzelcu pojawiła się ekipa filmowa z Weimaru, która pracuje nad trzema produkcjami dla Synagogi w Görlitz. Jeden z filmów przybliży sylwetkę Martina Ephraime (1860-1944), który był jednym z fundatorów wspomnianej synagogi, a także o czym niewiele osób wie, dawnej Górnołużyckiej Hali Chwały, czyli dzisiejszego Miejskiego Domu Kultury. Ephraime zafascynowany był architekturą budowli, która z założenia miała być pomnikiem poświęconym pamięci zmarłych w 1888 r. dwóch cesarzy: Wilhelma I oraz Fryderyka III. Görlitzki przedsiębiorca podarował również jedną z dwóch grup postaci Hugo Lederera oraz marmurowe posągi Bismarcka, Moltke i Roona autorstwa Harro Magnussena.
Krótko o historii
Koncepcja budowy Górnołużyckiej Hali Chwały, bo taką nazwę nosił obiekt, pojawiła się już w 1888 r. Tak jak wspomnieliśmy wcześniej, z założenia miał to być pomnik poświęcony pamięci zmarłych w tym roku dwóch cesarzy: Wilhelma I oraz Fryderyka III. Ale minęły lata, zanim znaleziono miejsce, odpowiedni projekt i zgromadzono fundusze. Budynek wzniesiono w latach 1898-1902. Zaprojektował go, mieszkający w Görlitz, architekt Hugo Behr. Budowę sfinansowano z dobrowolnych składek od ludności Górnych Łużyc oraz prywatnych fundatorów. Ostateczny koszt oszacowano na kwotę 0,5 mln złotych marek, co w przeliczeniu na współczesną walutę wyniosłoby około 6,5 mln euro.
Gmach prezentuje styl wilhelmski, który był oficjalnym nurtem architektonicznym Cesarstwa Niemieckiego. Neobarokowy, z licznymi odwołaniami do antyku, budynek zdobią prace wybitnych rzeźbiarzy: Johannesa Pfuhla, Hugo Lederera i Reinharda Schnaudera.
Uroczyste otwarcie nastąpiło 28 listopada 1902 r. w obecności cesarza Wilhelma II. Rok później rozpoczęto organizację muzeum, którego otwarcie miało miejsce 1 czerwca 1904 r., i przyjęto nazwę „Kaiser-Friedrich-Museum”. W muzeum zgromadzono miejskie zbiory sztuki, starodruki, militaria, zbiory numizmatyczne, eksponaty starożytne, a także przedmioty będące dziełem regionalnych artystów.
W trakcie wojny budynek zajęła armia. Zorganizowano w nim punkt oporu. Po wojnie początkowo gmachem administrowało Wojsko Polskie, a następnie przekazano je na cele kulturalne. Zbiory, które w trakcie wojny nie uległy zniszczeniu bądź rozproszeniu przejęło Muzeum Narodowe we Wrocławiu. W maju 1975 r. w związku z reformą podziału administracyjnego państwa, nazwę zmieniono na „Miejski Dom Kultury”. Obecnie odbywają się w nim przedstawienia teatralne, zajęcia muzyczne, taneczne, plastyczne, fotograficzne, koncerty oraz wystawy. Funkcjonuje tu również kino.
Wyczekany remont
Korzystając z okazji sprawdziliśmy, co dzieje się na placu budowy. Przypomnijmy, że w maju zgorzelecka firma KROMBUD Sp. z o.o. , która działa na terenie województwa dolnośląskiego i podczas swojej działalności realizowała liczne zamówienia w różnych obszarach budownictwa, wygrała przetarg na renowację obiektu i przystąpiła do pierwszych prac. Wszystkie zaplanowane prace restauratorskie w budynku wykonywane są pod stałym nadzorem konserwatorskim.
Prace rozpoczęły się od renowacji elewacji zewnętrznej. W następnym etapie zaplanowano uzupełnienie brakujących bądź zniszczonych elementów pokrycia kopuły dachu wraz z elementami wystroju architektonicznego. Planowane są również prace rozbiórkowe, w tym demontaż świetlików i drewnianych ścianek podstaw świetlików.
O postępach w pracach będziemy informować na bieżąco!
