Wezmą w niej udział zgorzeleccy Sybiracy, rodziny sybirackie, przedstawiciele lokalnych samorządów i organizacji. Coraz mniej liczni świadkowie tamtych wydarzeń liczą na obecność mieszkańców Zgorzelca.
Doroczne, uroczyste msze są ważną częścią naszej kultury pamięci o jednej z największych tragedii naszego narodu. Hymn Związku Sybiraków, który rozpoczyna rocznicowe nabożeństwa i który jest zapisem walki zesłańców o przetrwanie i ich drogi do niepodległej Ojczyzny, poczty sztandarowe, udział delegacji samorządowych i organizacyjnych nadają tym mszom szczególny, uroczysty charakter, jednak to obecność mieszkańców Zgorzelca i okolicznych miejscowości jest tego dnia najważniejsza. I to właśnie o nią proszą Sybiracy.
Msza w intencji zsyłanych na „nieludzką ziemię” - niedziela, 9 lutego, godzina 11.00, kościół p.w. św. Bonifacego.
Pierwsza masowa deportacja Polaków, z ziem zaanektowanych przez Związek Sowiecki po 17 września 1939 roku, rozpoczęła się w nocy z 9 na 10 lutego 1940 roku. Objęła przede wszystkim polskich osadników wojskowych, służbę leśną oraz cywilnych kolonistów, których zsyłano do Kraju Krasnojarskiego i Komi oraz osiedlano w obwodach archangielskim, swierdłowskim oraz irkuckim. Kolejna fala wywózek miała miejsce w kwietniu 1940 roku. Tym razem jej ofiarami byli przedstawiciele polskich elit, m. in. urzędnicy, nauczyciele, sędziowie, a także rodziny deportowanych w lutym 1940 roku (w tym rodziny polskich oficerów zamordowanych wiosną 1940 roku m.in. w Katyniu). Głównym miejscem II wywózki był Kazachstan (obwody: aktiubiński, akmoliński, kustanajski, pawłodarski, semipałatyński). Masowe zsyłki trwały także w kolejnych latach wojny i po jej zakończeniu. Łącznie, w czterech masowych zsyłkach, według danych NKWD wywieziono około 330-340 tys. osób, choć zdaniem historyków było to ponad milion ludzi. Związek Sybiraków podaję liczbę blisko 1,35 mln, z których około 8-10% nie przeżyło pracy w łagrach.
